De legende van het serum

In de oudheid, lang voordat stervelingen op aarde rondliepen, regeerden de goden het universum vanaf de top van de berg Olympidus. Ze waren jong, eeuwig mooi en bezaten krachten die geen mens kon evenaren. Onder hen bezat een godin genaamd Thaleia, bewaker van de geheimen van de natuur, een schat die nog kostbaarder was dan onsterfelijkheid: de nectar van Olympus.

Dit mystieke serum, bereid met goddelijk zeldzame oliën, was doordrenkt met de essentie van Damascus-rozen, een symbool van liefde en wedergeboorte, en Italiaanse helichrysum, bijgenaamd de gouden bloem vanwege zijn vermogen om te genezen en te verjongen. Elke druppel nectar bracht niet alleen de eeuwige jeugd en harmonie van de ziel, maar ook een aura van puur licht, in staat om de schoonheid van het hart te wekken, diep verborgen in degenen die het waard waren.

Maar dit uitzonderlijke geschenk was alleen aan de goden voorbehouden. Geen sterveling mocht ervan proeven, omdat de schoonheid, de eeuwige jeugd en de harmonie te krachtig werden geacht voor gewone mensen. Aan de voet van de berg Olympidus woonde echter een jonge vrouw genaamd Nyxia, beroemd om haar vriendelijkheid, haar gevoel voor rechtvaardigheid en haar liefde voor de natuur. Op een dag, terwijl ze door het heilige bos wandelde, hoorde ze een gesprek tussen twee nimfen, fluisterend over de legende van de nectar van Olympus.

Gefascineerd kon Nyxia niet anders dan dromen van deze kracht. Niet voor haarzelf, maar om haar volk te helpen, geteisterd door jaren van oorlogen en tegenslagen. De aarde was uitgeput, de gezichten van de jonge vrouwen vervaagden onder het gewicht van de zorg, en de mannen waren schaduwen van hun glorieuze verleden geworden. Ze besloot de berg Olympidus te beklimmen om de goden te smeken dit wonderbaarlijke serum met stervelingen te delen, zodat de hoop in hun hart zou terugkeren.

Het beklimmen van de berg Olympidus was voor stervelingen verboden. De ijskoude wind blies met bovennatuurlijk geweld en de bliksem scheurde meedogenloos door de lucht. Maar geleid door haar zuivere hart en haar verlangen om licht naar haar volk te brengen, ging Nyxia stap voor stap vooruit. De goden, die zijn reis van bovenaf gadesloegen, waren onder de indruk van zijn vastberadenheid, maar Zerus, de koning van de goden, weigerde nog steeds toe te staan ​​dat een dergelijk geheim werd gedeeld.

Thaleia, de beschermgodin van Nectar, had echter een onrustig hart. Ze zag in Nyxia een weerspiegeling van haar eigen jeugd: een ziel die puur, moedig en diep verbonden was met de aarde. Ze besloot de wetten van Olympus te trotseren en de jonge sterveling te helpen.

Toen Nyxia uiteindelijk uitgeput maar vastberaden de poorten van het koninkrijk van de goden bereikte, verscheen Thaleia voor haar. De godin bood haar een deal aan: ze zou haar een druppel van de Nectar van Olympus aanbieden, maar alleen als ze een goddelijke test zou doorstaan. Nyxia moest de laatste roos van Damascus vinden, verborgen in een geheime tuin onder de bescherming van de stormachtige winden van Aeoleia, de god van de wind, en de Italiaanse helichrysum, gehuld in de vlammen van Hephaisty, de god van de smid.

Nyxia stemde zonder aarzeling toe. Ze trotseerde de stormen van Eoleia, geleid door haar instinct, en vond uiteindelijk de roos verborgen op een vredige open plek in het hart van de storm. Vervolgens trok ze, gewapend met haar vertrouwen in de natuur, door de vurige smederijen van Hephaisty, waar, tot haar grote verrassing, midden in de brand gouden helichrysum bloeide.

Beloning en verlossing

Verbaasd door haar moed bood Thaleia Nyxia de nectar van Olympus aan, doordrenkt met deze twee heilige bloemen die ze had beschermd. In ruil daarvoor hield Nyxia niets voor zichzelf. Ze goot elke druppel serum op de verwoeste aarde van haar volk, en al snel werden de velden herboren, lichtten de gezichten op van gezondheid, overspoelde liefde de harten en keerde de ooit verloren vreugde terug onder haar volk.

De goden, geraakt door zijn altruïsme, besloten dat stervelingen het verdienden dit geschenk te delen. Zo werd de Nectar van Olympus, symbool van jeugd, regeneratie en goddelijke genade, toegankelijk gemaakt voor degenen die hun innerlijke en uiterlijke schoonheid willen ontwaken, niet alleen voor hun eigen glorie, maar om de wereld om hen heen te kunnen verlichten . Omdat stervelingen niet als goden waren gevormd, waren de voordelen enigszins verminderd. De jeugd was dus niet eeuwig, maar de voordelen voor de ziel en het hart duurden eeuwig.

En sinds die dag is het, elke keer dat u dit kostbare serum aanbrengt, alsof u de onsterfelijke uitstraling van de goden van Olympus aanraakt, een druppel oude magie die het geheim van pure schoonheid bevat.